Knez Tomislav, koji je umro 928. godine, nikada nije bio krunisan za kralja, a njegov mit predstavlja proizvod ideologije integralnog jugoslovenstva kralja Aleksandra Karađorđevića. U savremenoj Hrvatskoj, ovaj lik je postao politički adut vladajuće stranke HDZ i premijera Andreja Plenkovića, što je dovelo do situacija koje su mnogima neprijatne. Na vrhuncu ove farse, tri narodna pozorišta angažovana su da izvedu kič operu posvećenu Tomislavu, o čijem postojanju istoričari imaju vrlo malo podataka.

Istoričari ukazuju na to da ne postoji verifikovani dokaz da je Tomislav bio krunisan kao kralj. Neven Budak, poznati istoričar, objašnjava da se Tomislav u jednom dokumentu oslovljava kao kralj, ali da je to bila fraza koja se koristila za vladajuće ličnosti u određenim oblastima. Prema njegovim rečima, dalmatinski gradovi i ostrva su verovatno bila pod kontrolom hrvatskih vladara kao predstavnika vizantijske vlasti. U kasnijim srednjovekovnim zapisima, Tomislav se retko pominje, a sećanja na njega su nejasna i slabo dokumentovana.

Ove godine se obeležava 1100. godišnjica hrvatskog kraljevstva, što su pokrenuli Matica hrvatska i udruženje Braća hrvatskog zmaja. Ova inicijativa je izazvala podsmeh opozicije, a činilo se da je deo Plenkovićeve predizborne kampanje koja će brzo biti zaboravljena. Međutim, stvari su se zakomplikovale kada je kult Tomislava počeo da se povezuje sa neonacističkim slavljem na koncertima Marka Perkovića Tompsona, a na to je reagovao i zagrebački Jutarnji list, koji je upozorio na problematičnost glorifikacije ovog kneza.

Tomislav se tokom svoje vladavine borio u savezu sa Srbima, a lokalni biskupi su se navodno protivili papi i latinskom jeziku. Falsifikacija istorije dobila je još jedan oblik kada je Plenković posetio Tomislavgrad u Bosni i Hercegovini, koji je nekada nosio naziv Županjac. Ovaj grad je preimenovan u Tomislavgrad 1928. godine, u čast kraljevog sina. U međuvremenu, komunisti su ga preimenovali u Duvno, ali je HDZ BiH pokrenuo plebiscit da se grad vrati svom starom imenu.

U 19. veku, hrvatski ideolozi su preuveličali značaj Tomislava, dodajući mit o njegovom krunisanju na Duvanjskom polju. Kralj Aleksandar je iskoristio ovu priču da imenuje jednog od svojih sinova po Tomislavu, a kasnije su komunisti podigli spomenik knezu u Zagrebu. Ironično, u Nezavisnoj Državi Hrvatskoj nije bilo slavljenja Tomislava, ali je u savremenoj Hrvatskoj postao simbol u navijačkoj kulturi i nazivima raznih objekata.

Jurica Pavičić iz Jutarnjeg lista ukazuje na to da je Tomislav postao oličenje Franje Tuđmana i Plenkovića, kao i da je sve to kulminiralo muzičkim spektaklom „Krunidba kralja Tomislava“. Pavičić kritikuje kvalitet teksta i umetničke izvedbe, sugerišući da bi čak i osnovci mogli napisati suvislije sastave o Tomislavu. On izražava razočaranje zbog niskog kvaliteta umetničkog izraza i nedostatka kreativnosti.

Ove godine, hrvatski muzeji su priredili izložbe posvećene Tomislavu, a u Biogradu je postavljen spomenik koji je izazvao kritike stručnjaka za umetnost. Ivo Šimat Banov, istoričar umetnosti, izrazio je tugu zbog izgleda spomenika i nazvao ga „grotesknim“. Ova situacija je dodatno oslikala problematičnost glorifikacije likova koji su bili marginalizovani u istorijskom narativu, a koji sada postaju centralni deo savremenog političkog diskursa u Hrvatskoj.

Sve ovo ukazuje na to da se, u potrazi za identitetom i nacionalnom pričom, moderna Hrvatska suočava sa izazovima reinterpretacije svoje istorije, koja bi trebala biti zasnovana na čvrstim istorijskim činjenicama, a ne na mitovima i fikcijama.