Gabrijel Felc iznenada je preminuo 29. avgusta 2025. godine u Univerzitetskoj bolnici u Esenu, ostavljajući za sobom neizbrisiv trag na srpskoj i svetskoj muzičkoj sceni. Njegov prerani odlazak predstavlja ogroman gubitak za Beogradsku filharmoniju i celokupnu kulturu Srbije. Sa samo 54 godine, Felc je stekao reputaciju jednog od najistaknutijih nemačkih dirigenata, čija je karijera obuhvatala rad u operskom i simfonijskom repertoaru.

Felc je bio generalni muzički direktor u Altenburg-Geri od 2001. do 2005. godine, a zatim je vodio Štutgartski filharmonijski orkestar od 2004. do 2013. godine. Nakon toga, prešao je na poziciju generalnog muzičkog direktora Dortmundške opere i šef-dirigenta Filharmonije u Dortmundu, gde je ostao do 2024. godine. U 2024. godini, preuzeo je ulogu muzičkog direktora u Kilu. Njegov doprinos muzici bio je neprocenjiv, a Beogradskoj filharmoniji se pridružio 2017. godine, brzo stičući simpatije muzičara i publike.

Od trenutka kada je preuzeo vođenje Beogradske filharmonije, Felc je pokazao duboko poštovanje prema kolegama i kulturi Srbije. Učio je srpski jezik, čime je osvojio srca građana i postao popularan u domaćim medijima. Njegova strast prema muzici i ljubav prema Beogradu su se ogledaće u svakom nastupu. Felc je bio strastven dirigent koji je svaki koncert doživljavao kao praznik, pružajući publici nezaboravno iskustvo.

Pod njegovim vođstvom, Beogradska filharmonija je prešla u novu fazu razvoja, postajući deo svetskog ranga orkestara. Felc je bio ključna figura u širenju repertoara orkestra i podizanju izvođačkog kvaliteta na izuzetno visoki nivo. Njegova posvećenost muzici i orkestru bila je neprocenjiva, a kao vođa, pružao je sigurnost i podršku muzičarima.

Felc je bio voljen od strane publike koja je prepoznala njegovu strast i nesebičnost. Često je naglašavao koliko je ponosan na Beogradsku filharmoniju i njenu publiku, ističući da je u pitanju orkestar svetskog nivoa. Sa njim, filharmonija je prvi put izvela koncerte na otvorenom i izvodila opere na koncertnoj sceni, uvodeći nove muzičke trendove savremene muzike.

Felc je bio erudita, dirigent sa bogatim znanjem i velikim idejama, obožavajući dela kompozitora kao što su Betoven, Brahms, Brukner, Maler, Vagner, Štraus i Rahmanjinov. Njegova saradnja sa Beogradskom filharmonijom rezultirala je brojnim maratonskim poduhvatima, uključujući „Betoven maraton“ koji je spojio Dortmundsku i Beogradsku filharmoniju, izvođenjem svih devet simfonija u jednom danu. Ovaj događaj je predstavljao snažnu evropsku poruku i simbol povezivanja kultura.

Nažalost, trijumf Rahmanjinov maratona u junu 2025. godine, koji je takođe spojio Dortmundsku i Beogradsku filharmoniju, bio je poslednje delo ovog velikog umetnika. Njegova iznenadna smrt ostavila je dubok trag u srcima svih koji su ga poznavali i cenili njegov rad. Felc je bio više od dirigenta; bio je inspiracija i vođa, čija će muzika nastaviti da živi kroz orkestar koji je voodio.

U svetu muzike, Gabrijel Felc će zauvek ostati upamćen kao jedan od najvažnijih i najuspešnijih šefova-dirigenata Beogradske filharmonije, ostavljajući nasleđe koje će nadživeti njegovu kratku, ali izuzetno plodnu karijeru. Njegova ljubav prema muzici i posvećenost umetnosti će trajati kroz sve one koji su imali privilegiju da sviraju pod njegovim vođstvom.