Predsednik Saveza Srba iz regiona Miodrag Linta izrazio je zabrinutost zbog pokušaja sarajevskih istoričara i filologa da prisvoje Povelju bana Kulina, tvrdeći da je napisana bosanskim jezikom. Linta je naglasio da takva tvrdnja nema osnova u istorijskim činjenicama, ističući da Sarajevo uporno pokušava da falsifikuje istoriju i da prisvoji ovaj osam vekova star dokument.

Povelja, koja je nastala 1189. godine, ne može biti korišćena kao potvrda „državnosti“ BiH, jer je nastala 800 godina pre njenog osnivanja. Linta je citirao profesora Sretu Tanasića, predsednika Odbora za standardizaciju srpskog jezika SANU, koji je rekao da je Povelja prvi sačuvani pisani dokument na srpskom narodnom jeziku, napisan ćirilicom. Ove tvrdnje dodatno potkrepljuju Lintine stavove o značaju Povelje i njenom mestu u srpskoj istoriji.

Linta je podsetio na to da je ban Kulin bio srpski vlastelin pravoslavne vere, koji je upravljao delom današnje Bosne u vreme kada nije postojala država BiH. On je takođe napomenuo da je rimski papa u pismu dubrovačkom nadbiskupu Bosnu nazvao srpskim kraljevstvom, što je potvrđeno u nizu papinskih povelja od 1187. pa sve do sredine 13. veka.

Osim što se protivi falsifikaciji istorije, Linta smatra da Srbija treba da osnuje Muzej Srba iz regiona, koji bi čuvao i negovao kulturno nasleđe, običaje i tradiciju Srba poreklom iz regiona. U okviru ovog muzeja predviđeno je postojanje više kulturnih centara, uključujući Centar Srba iz Krajine, Centar Srba iz Republike Srpske, Centar Srba iz Federacije BiH, Centar Srba iz Crne Gore i druge.

Linta je ukazao na dugogodišnji proces otimanja srpskog kulturnog nasleđa u Hrvatskoj i Federaciji BiH, gde se nastoji preimenovati srpske kulturne elemente u hrvatske ili bošnjačke. On je upozorio da institucije iz Hrvatske i Federacije BiH kontinuirano rade na falsifikovanju svega što je srpsko, s ciljem da se zatre srpski jezik i ćirilica, a samim tim i srpski narod na tim prostorima.

Prema Linti, stari srpski spomenici, običaji, junaci, naučnici i umetnici se prisvajaju i proglašavaju Hrvatima i Bošnjacima. Ova situacija nije jedinstvena samo za Bosnu i Hrvatsku, već se slični trendovi beleže i u Crnoj Gori i Severnoj Makedoniji.

Kao odgovor na ove izazove, Linta naglašava važnost očuvanja srpskog identiteta i kulture, te ističe potrebu za aktivnijim angažovanjem u očuvanju kulturnog nasleđa. On smatra da je neophodno da se formiraju institucije koje će se boriti protiv pokušaja falsifikovanja istorije i preuzimanja srpskog kulturnog nasleđa.

U zaključku, Linta poziva na jedinstvo i zajednički rad svih Srba iz regiona kako bi se očuvala njihova kultura, tradicija i jezik. On veruje da je edukacija i podizanje svesti o ovim pitanjima ključno za budućnost srpskog naroda i njegovog identiteta na ovim prostorima.